Smutek blogerów (por. Lévi-Strauss)

Punktem wyjścia dla niniejszej notatki jest bardzo antropologiczna obserwacja odnosząca się do wyodrębnionych przez samozwańczego badacza działań społecznych mających miejsce na blogach książkowych. Jeśli brzmi to źle, to dobrze, teksty pseudonaukowe tak brzmią. Drugim punktem wyjścia jest fakt, że dyktafon, który został przeze mnie zamówiony nieopatrznie z Hongkongu jeszcze nie dotarł. Ponieważ bez dyktafonu z Hongkongu nie mogę przeprowadzić poważniejszego badania, pozostaje mi pobawić się tymi niepoważnymi.

Otóż w przeważającej większości (nie podaję danych, bo tego wymaga przedrostek pseudo-) blogerzy książkowi przywiązują ogromną wagę do liczby przeczytanych książek. Porównuje się liczby pozycji przeczytanych w danych tygodniach, miesiącach, latach. Jeśli jest ich mniej, ubolewa się nad tym. Jeśli więcej, występuje radość i/lub duma. Czyni się spisy przeczytanych lektur oraz tych, które planuje się przeczytać. Tworzy się również wyzwania książkowe i próbuje się im sprostać. Komentatorzy w pozytywnej wersji gratulują „wyników”, w negatywnej mentalnie poklepują po ramieniu, mówiąc, że będzie lepiej, w neutralnej życzą dużo czasu na czytanie i dobrych „wyników”.

Moje badanie ma na celu zastanowienie się nad zmiennymi tegoż zjawiska (czyli pędu czytelnika chcącego przeczytać jak najwięcej). Stawiam kilkanaście hipotez.

1. Duża/większa (w porównaniu do…) liczba przeczytanych książek:
a) daje satysfakcję i/lub podwyższa poczucie własnej wartości, że jest ich dużo/więcej – wartość autoteliczna,
b) daje przekonanie, że jest się mądrzejszym,
c) sprawia, że jednostka może postawić się wyżej w hierarchii moli książkowych,
d) sprawia, że jednostka może nazwać się kimś lepszym od tych, którzy nie czytają dużo lub nie czytają wcale,
e) przybliża do mglistego celu stania się tym, kto przeczytał najwięcej książek na świecie,
f) mniej radykalna wersja punktu e: przybliża do celu stania się tym, kto przeczytał najwięcej książek w danej grupie społecznej,
g) daje radość i/lub podwyższa poczucie własnej wartości z faktu, że udało się osiągnąć zwycięstwo – to w przypadku wcześniej planowanego wyniku,
h) umożliwia wykonanie tańca zwycięstwa, zorganizowanie imprezy, otwarcie szampana,
i) nie wiadomo co robi, bo osobnik tak zatracił się w czytaniu, że przestał myśleć samodzielnie,
j) skutkuje podniesieniem statystyk bloga, też zwiększeniem popularności strony, więc znowu: daje satysfakcję i/lub podwyższa poczucie własnej wartości,
k) zaspokaja potrzebę bycia zdobywcą (?!),
l) daje przekonanie, że wraz z błyskawicznym pochłanianiem kolejnych tomów zwiększa się jednostki: pomysłowość, wyobraźnia, wiedza, pamięć, zdolności językowe etc.,
m) punkt l, możliwe rozwinięcie: a im więcej wymienionych zalet, tym bliżej do homo superior,
n) zbliża do osiągniecia poziomu hard w książkowym nerdzeniu, co znowu prowadzi do kilku wymienionych już punktów,
o) daje poczucie przynależności do grupy moli książkowych, co może też zaspokajać potrzebę bycia akceptowanym,
p) zabija (być może niechciany) czas w sposób ambitniejszy niż np. przed telewizorem; nie trzeba wówczas myśleć o zmartwieniach i bezsensie żywota (vanitas vanitatum et omnia vanitas), więc jest również ucieczką od codzienności,
q) inne.

W tym miejscu wypadałoby przygotować kwestionariusz ankiety, ale biorąc pod uwagę, że to tylko pseudo-, pozostaje samo zastanowienie.